Hayal Kırıklığıyla Baş Başa Otururken

    Bir plan yapıyorsunuz. Bir buluşma, bir kutlama, birlikte yenecek bir yemek, tatlı bir sohbet. Bu tür planlar kaçınılmaz. Herkes bu tür planlar yapıyor. Ama aramızda benim gibi bazı hayalperestler var. Her ne kadar neslimiz tükenmek üzere olsa da... ( Unutmadan ekleyeyim, neslimizin tükenmesinin de bir sebebi var: İnsanlar hayal kırıklığına uğramaktan korktukları için hayal kurmuyorlar) 

    İşte biz hayalperestler, her plandan önce iyi bir hayal kurarız. Buluşmanın nasıl olacağını kafamızda canlandırır, sohbet ederken oluşacak o samimi havayı hayal eder, kendimizi daha da heyecanlandırırız. Ama sonra her şey iptal olur. Hiç bir şey beklendiği gibi olmaz veya her şey başlamadan biter. Bu olaylardan sonra    aynı atmosferde, alanda bulunduğunuz onlarca kişinin hiç bir önemi yoktur. O atmosferde iki kişi vardır: Siz ve hayal kırıklığı.

    Buraya kadar her şey çok kasvetli, belki de okurken bile insanın bunaldığı bir hava var etrafta, değil mi? İşte pek öyle değil. Bunları yaşadıktan sonra yapacağınız şeyler bu atmosferin kasvetli ya da ferah olmasını sağlar. Kasvetli bir hava yaratmak isteyen varsa eğer, hayata küsmeli. Ona karışmıyorum. Ama size hayal kırıklığıyla baş başa otururken bu bulanık havada nasıl yol bulup mutsuzluk denilen dipsiz kuyudan nasıl çıkılacağını anlatabilirim.

    Aslında her şey hayatınızdaki felsefede başlıyor. Böyle gelmiş böyle gider yok! Her zaman açılması gereken ve belki de sonu hayal kırıklığı olmayan bir kapı vardır. Şimdi size biraz yalnızlık gerekiyor. Yalnız kalıp düşünün. Kafanızda başka fikirler üretin hayatınızda küçük değişiklikler yapın. Kendi iradenizle, yeni fikirler alın. Örneğin; bir daha şöyle yapmayacağım. Ya da; artık böyle yapmalıyım. Gibi...

Not: Psikolog falan değilim yanlış anlaşılmasın. Yaşadığım tecrübeler sonucu yazıyorum tüm bunları. Yani bilimsel bir yönü yok. Ama umarım size bir şekilde yardımcı olur...

Ayrıca telif haklarına gelince, bu konuda size "asla alıntı yapmayın! bu bir emek!" gibi şeyler söylemeyeceğim. Emek denilen şeyin kıymetini bilen insan zaten izinsiz alıntı falan yapmaz.